Θέλω μια μέρα, να ξυπνήσω και να’ ναι όλα όμορφα. Όλες οι λέξεις που σαπίζουν στο κεφάλι να βγουν σαν από έκρηξη. Με την δύναμη της εκσπερμάτισης και τη δύναμη της φωτιάς, εμπρός καλά μου πόνυ.

Θέλω μια μέρα, να ξυπνήσω και να δω όμορφες λέξεις. Λέξεις χαρούμενες, μυρωδάτες. Σαν κέικ φρεσκοψημένο ή σαν λιβάδι μετά από βροχή ή απλά λέξεις σκόρπιες από ποιήματα του Λειβαδίτη.

Θέλω μια μέρα, να ξυπνήσω και να δω λέξεις σκορπισμένες στον αέρα. Λέξεις ενός παιδιού που πέταξε το παιχνίδι στον αέρα μόλις βαρέθηκε. Λέξεις μεθυσμένες, ασυνάρτητες. Υπερρεαλισμός σου λέει.

Θέλω μια μέρα να ξυπνήσω και να βρω παντού λέξεις. Κάτω απ’ το μαξιλάρι, πάνω στο σεμεδάκι, δίπλα στην τηλεόραση. Λέξεις που είχα ξεχάσει για χρόνια στα πιο απίθανα σημεία του σπιτιού και περιμένουν καρτερικά τον δυνάστη τους.

Ένα μόνο δε θέλω να δω. Λέξεις με την σιχαμένη (κόκκινη μάλλον) υπογράμμιση του word  να σου υπενθυμίζει πως αυτή η λέξη δεν υπάρχει. Ε, ναι λοιπόν, άμα το θέλω εγώ, υπάρχει. Τέλος.

Καταδικασμένος σε σιωπή αιώνων, θέλω μια μέρα, να ξυπνήσω και να’ ναι όλα όμορφα.