Τι θα μου λείψει απ’το 2011

-Θα μου λείψουν τα πρωινά του Εν Λευκώ 87.7 με τον Κωνσταντίνο Τζούμα. Από τον Μάιο λόγω δουλειάς έχω να ακούσω αυτή τη φωνή όλο μυστήριο και τις ιστορίες όλο λαγνεία.

-Θα μου λείψει που ο πολύς κόσμος το ’11 δεν είχε ανακαλύψει ακόμα τις δωρεάν προσκλήσεις και έβρισκα συνέχεια σε διαγωνισμούς, πηγαίνοντας σε μια παράσταση τη βδομάδα.

-Θα μου λείψουν οι βόλτες στο Παρίσι τον Μάρτη και τον Αύγουστο με το πιο όμορφο χαμόγελο στο πλάι μου. Και έπεται συνέχεια.

-Θα μου λείψουν οι πρωινές, πολύωρες άνεργες βόλτες κι οι καφέδες γύρω απ’την Ακρόπολη με τον φίλο Γ.

-Θα μου λείψει η μοναδική ερμηνεία της Νένας Μεντή στην “Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου”. Απλά συγκλονιστική.

-Θα μου λείψει όσο κι αν ακουστεί τραγικό, η καρικατούρα εκείνη με την ψιλόλιγνη κορμοστασιά, το χαμόγελο του τζόκερ και τα σπαστά ελληνικά που είχαμε για πρωθυπουργό.

Αν διαβάζεις ακόμη,

-Θα μου λείψει το συναίσθημα εκείνο όταν για πρώτη φορά τον περασμένο Μάρτη πατούσα το κουμπί “publish” και το easy ‘n cosy ήταν γεγονός. Από τότε μέχρι τώρα που γράφω αυτά, 8.851 unique viewers πέρασαν μια βόλτα από δω. Thank you all!

-Θα μου λείψουν οι Τέσσερις εποχές του Vivaldi που άκουσα σε καθολική εκκλησία του 13ου αιώνα στο Παρίσι. Ανατριχίλα.

Δε θα μου λείψουν όμως, οι κουβέντες, οι βόλτες, οι καφέδες, τα ποτά με ανθρώπους που πάντα είναι εκεί, που με κάποιο τρόπο είναι στη ζωή μου. Γιατί για όλους αυτούς θα είμαι εδώ… και του χρόνου.